هرچه دست درازتر می کنی کمتر می رسی.
هر چه دستت کش می آید... و هی بیشتر کش می آید... و هی از تو دورتر می شود
و تو خودت را به آن نزدیکتر می کنی
دنیا پر که نه... اما درش دارد آدمهایی را که پر از استعدادند
فوران می کنند
از هر انگشتشان چنان هنرهایی میریزد که انگشت به دندان بمانی
اما چه کسی آن ها را کشف می کند؟
هیچکس.
همه که پارتی ندارند
همه که شانس ندارند
شانس مهمترین چیز در زندگی است
اگر زندگی یک دریا باشد شانس مثل تکه چوبی است که تو را نجات می دهد
شاید هم مثل هلی کوپتر امداد باشد
وقتی شانس نداشته باشی هر چه سعی می کنی کمتر می رسی
به هرچه نظر می کنی به هرچه دست میزنی به هرچه چنگ میزنی..
همیشه زمانی برای تاخیر هست
و همیشه آنچه می خواهی نمی شود
آنقدر آنچه خواسته ام و دنبالش بوده ام نشده دیگر عادت کرده ام
حقیقتش را بخواهی این است که اگر روزی به چیزی که می خواهم برسم باورم نخواهد شد
و خواهم گفت که این خواب است؟!


دنیا پر است از استعدادهای کشف نشده
کتابهای چاپ نشده
نقاشی های گالری زده نشده
بومهای پر از زنگ و پر از حرف و پر از استعداد و پر از سبک جدید
بوم هایی که رو دست می برندشان
اما نه در اینجا.
در جای دیگر.

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.