مریم میرزا فرخی سیستانی نیشابوری٬ قرن پنجم هجری.دارای تخلص مریم٬ مری٬ مرمری٬ مریم میرزا٬ میرزا مریم٬ پیر تهران٬ و از این چیزا.وی در سالی که نکو نیست در تهران چشم به جهان گشود.و در سال خشکسالی٬ همزمان با انقلاب فرانسه و جنگ جهانی دوم (۱۹۰۲) هنگامی که خود را به تهران گسیل میکرد چشم از جهان فروبست.از جمله آثار وی که با زبانی دلکش و نثری نغز و چشمانی زیبا و گیرا و دلبر و خیلی جوهر و باقلوا نبشته شده اند طوری که با لبات بازی میکنند٬ میتوان به: اسرار القتّال٬ فی مقامات شیخ آل٬ مری نامه٬ مرمری نامه٬ مریم نامه٬ این منم٬سیاهی کیستی٬ روزنه ای برای موش کور٬ باران در تونل٬ سقفی برای گوسفندان٬ دریچه ای بسوی نابودی٬ اون من نیستم٬ و غیره اشاره کرد.
وی همچنین فیلمنامه نویس میبوده است.و فیلمنامه ی فیلمهایی از جمله: در امتداد بن بست٬ زیر پوست مرغ٬ دماغ زورو٬ جادوگر شهر هرت٬ بت من و غلام٬ و غیره را وی نوشته است.
وی همانا فیلمهایی هم ساخت.طوریکه حافظ در شعر «سعدیا مرد نکو نام میمیرد زودتر» از فیلمهای ایشان الهام گرفته است.از فیلمهای مریم میرزا قاتل معاصر بلژیکی میتوان اشاره کرد به:
چاق و متوسط
شنگول و منگول و آدولف
یوگا و دوستان
سیزده یار احمدی نژاد
عزیزم من خوک نیستم
آژانس مقوایی (برنده ی سیمرغ بریان)
روبالشی قرمز
در منتها الیه مایل به چپ درخت نارگیل
آقا و آقای چلمنگ
آسمان دارچینی
دو درجه ی فارنهایت
زرد دندان
قابوس در خیابان آلم
دزد گیر
کلبه ی عمو جغد شاخدار
شبهای قزوین
ماموریت غیر اخلاقی ۴
ارنست نئاندرتال می شود
ژوراسیک لاو ( خارجی هست)
من٬ عمم٬ چند سال داشتم
بید عجوج مجوج
یک تکه ران
و غیره.
میرزا مریم خصوصیات بارز دیگری هم داشت که در شعرش ظهور میکرد که انها فعلا در این مقال نمیگنجد.